Beestenboel

Lieve allemaal,
Het is alweer drie weken geleden dat ik voor het laatst een verhaaltje heb geschreven, maar de tijd vliegt hier dan ook voorbij. Nadat we weer terug waren gekomen in Mukono konden we die week weer beginnen in het ziekenhuis en we op de Pediatric ward. Hier hebben we verschillende kindjes kunnen onderzoeken, wat erg leuk om te doen was. Ook hebben we die week op de Antenatal care meegeholpen. Op de Antenatal care wordt echt van alles gedaan, van family planning en pregnancy health checkups tot immuniseren.

Tussendoor zijn we nog meegeweest op outreach met Gitta, een van de mannen die dit ook voor ons organiseert. Een hele andere outreach dan eerder, want deze was echt supergoed geregeld, we hoefden maar even te wachten en toen gingen we naar een schooltje waar we alle kinderen zouden gaan vaccineren. Daar zaten we dan, onder een boom op schoolbankjes met stralend mooi weer. Heel erg leuk om te doen en stiekem wel grappig om te zien dat hier net als in Nederland de kinderen bang zijn voor de prikken. Zelf ben ik dat namelijk ook altijd, maar met in het achterhoofd dat de kinderen hier wel ergere dingen hebben om zich druk over te maken, is het leuk om te zien dat ze ook gewoon kind zijn.

Het weekend erna gingen we naar Sipi falls, maar voordat we daar heen konden, moesten we eerst de blubberweg trotseren, want het had flink geregend. Omdat we niet onze schoenen helemaal vies wilden hebben, gingen we op slippers. Dat hebben we geweten! Onze voeten waren heel smerig en we werden door iedereen uitgelachen. Met als kers op de taart de tip van een voorbijgaande zakenman: ‘Never wear flipflops on a rainy day’!
Na een autorit waarbij we ons afvroegen of de beste man een rijbewijs had en of we de reis zouden overleven, kwamen we levend en wel aan bij Sipi falls. Daar sliepen we in een super primitief guesthouse, maar met prachtig uitzicht op de watervallen. We hebben hier een hike gedaan van 4u waarbij van waterval naar waterval liepen, met ongelooflijke vergezichten en een super mooie natuur. Natuurlijk heb ik daar heel veel foto’s van gemaakt en ben dan ook in al mijn enthousiasme het beschermklepje van mijn camera kwijtgeraakt, heel dom. Lang kon ik hierom niet treuren, want voor ik het wist, stonden we met zijn drieeen aan de afgrond van de waterval waar we vanaf zouden gaan abseilen. Ik ging als eerste, maar ik vond het zo doodeng dat ik de beste man die mij naar beneden zou gaan laten, zijn handen heb fijngeknepen. Daarnaast heb ik ook voor wat entertainment gezorgd voor Philemon en Vera, want die hebben zich rotgelachen om het feit dat ik een halve paniekaanval kreeg;) Zodra ik over de rand heen was, ging het gelukkig weer en heb ik 100m lang kunnen genieten van het uitzicht, de waterval en het nat worden. Wat een adrenalinekick gaf dat!!

Toen we terugkwamen, begonnen Philemon en ik op de Maternity ward. We kwamen om 9u aan in het ziekenhuis en bam.. meteen was er een keizersnede, we vielen met onze neus in de boter☺ We brachten de zwangere vrouw naar de Operating theatre en raakten met haar aan de praat. Ze was van dezelfde leeftijd als wij en zij was de eerste patiente waarbij wij merkten dat het haar ertoe deed hoe ze werd behandeld. Ze belde zelf de dokter op om te zeggen dat ze daar lag en dat hij snel moest komen. Ook vertelde ze ons dat ze graag een mooi litteken wilde en dat hij de tijd voor haar zou nemen. Heel fijn om te merken!
De eerste keizersnede hebben we gekeken en bij de tweede had ik genoeg moed verzameld om te vragen of ik bij de volgende mocht assisteren. Dat mocht gelukkig en ik werd gehesen in een operatiepak. Toen ik mijn handen had gewassen, bleek dat ik ook moest instrumenteren, maar laat ik dat nou nog nooit hebben gedaan, ai! Na twee keer een poging te hebben gedaan om uit te leggen aan de OK-assistente dat wij dit in NL niet doen, begreep ze het nog steeds niet en heb ik met haar hulp het toch gedaan. De hele operatie geassisteerd en aan het einde mogen hechten, nu maar hopen dat ze het litteken mooi vindt!

Het weekend erna naar Entebbe geweest en Lake Victoria gezien, erg mooi☺ Ook naar de botanische tuinen geweest, wat wel meer een bos was dan een tuin, maar ja.. Ook zijn we nog naar het strand geweest, waar we vanwege de Bilharzia niet kunnen zwemmen. Helaas, want dat was geen straf geweest met deze temperaturen. Eenmaal terug in Mukono begonnen in Mukono Health centre en zijn we weer mee op outreach geweest.
Tijdens deze outreach gingen we langs allemaal basisscholen in verschillende sub-districten om daar health talks te geven over hygiene en het Bilharizia ‘teach the teacher’ programma in te voeren. Hierbij vertelden we wat Bilharzia inhield en lieten we foto’s zien van kinderen met Bilharzia (wat dus lijkt op een hongerbuikje), hier moesten de kinderen allemaal heel hard om lachen. We gingen op de boda-boda van basisschool naar basisschool en reden van het ene naar het andere mooie uitzicht!!

Dit afgelopen weekend zijn we naar Murchison falls geweest en hebben we een 3-daagse safari gedaan. Iets wat hoog op mijn bucketlist stond en wat echt te gaaf was. We gingen met twee busjes met 10 personen, waarvan 5 nederlanders, hoe kan het ook anders. Na een rit van 7u moesten we als laatste nog de weg naar de watervallen trotseren met de beruchte Ssee-Ssee flies, die voor een slaapziekte kunnen zorgen. Onze killer-instincts kwamen naar boven en met mijn birkenstocks hebben we tientallen vliegen gedood, waarbij Philemon in een visuele hallucinatie blijkbaar een vlieg op mij zag zitten met als gevolg dat ik niet gespaard werd;) Na het zien van de prachtige watervallen gingen we naar het kamp toe, waar we ’s nachts werden getrakteerd op een hevige storm met een leuke bijkomstigheid. Namelijk een nijlpaard (nr. 2 van de meest dodelijke dieren) in ons kamp. Een meter van onze tent was blijkbaar een goede badderplaats en het was gedaan met onze mogelijkheid tot het gaan naar de wc. De volgende dag hadden we een game drive en hier hebben we echt van alles gezien. Olifanten, nijlpaarden, buffels, krokodillen, hyena’s, hartebeasts, timon en pumba’s en heel veel giraffen, waarvan er zelfs een keer twee naast onze auto renden, heel erg gaaf! De boottocht ’s middags was niet minder mooi, want we hebben op 2 meter afstand olifanten kunnen spotten. Na een vermoeiende terugreis naar Kampala en Mukono zijn we nu weer in het guesthouse en maken we ons op voor een nieuwe stage-week!

Tot snel,
Dikke kus en veel liefs Maaike